Planten voor het kleinste kiertje. Voegen vol groen

Nu het thema ontharding al een tijdje actueel is, worden steeds meer vormen van natuurlijke bestrating toegepast. Het gebruik van pesticiden kan op vele plekken niet meer, of wordt op vraag van de tuineigenaren vermeden. We zoeken dus naar alternatieven, want straatgras willen we liever niet tussen de betegeling. Een van die natuurlijke vormen van bestrating is er eentje dat al eeuwen bestaat maar de laatste jaren steeds populairder wordt. In plaats van onkruid te bestrijden tussen voegen, gaan we die voorzien van planten die een zekere mate van betreding kunnen verdragen.

Deze zogenoemde tredplanten zijn veelal rotsplanten die in het kleinste kiertje en spleetje kunnen groeien, weinig water nodig hebben en ook tevreden zijn met een minimum aan tuingrond. Er kan veel meer dan je denkt, zowel in de schaduw als in de zon. Met behulp van Cathy Portier, die al jarenlang een kwekerij van alpenplanten runt, selecteerden wij er enkele van de beste. 

Hoewel men bij het gebruik van rotsplanten meestal gaat denken aan zonnige droge plekken, zijn er vaak grotere successen met tredplanten in de schaduw en halfschaduw. Dit komt natuurlijk doordat de capaciteit om vochtreserves op te slaan in een voeg heel beperkt is. Daarenboven gaan we er ook nog eens af en toe op trappen, zodat enkel de hele lage planten dit kunnen hebben. Toch hebben we er enkele gevonden. 

Mentha requinii, bijvoorbeeld, een miniatuur muntplantje dat een zachte geur afgeeft als je erop trapt. Deze Corsicaanse munt komt van oorsprong uit de bergen en groeit vrij snel. Hij wordt maximum 2 centimeter hoog en is winterhard tot -10°C . Als groenblijvende bodembedekker is hij het hele jaar interessant, maar hij heeft net dat ietsje meer van juni tot september, wanneer hij bloeit, met minuscule paarse bloemetjes.

Tijmsoorten zijn ook een lekker geurende aanvulling in het assortiment. Vooral Thymus serpylllum of kruiptijm is uitermate geschikt. Andere laagblijvende soorten kunnen ook, zoals de iets exclusievere Thymus ‘caborn Wine en Roses’. Deze werd in 2004 ontdekt door Margaret Easter, die in Engeland de nationale tijmcollectie beheert. Het is een sterk groeiende, matvormende cultivar, waarvan de kleine bloemaartjes puperroze kleuren. Hij is uniek, met zijn mooie diepe kleur, en bloeit prachtig van mei tot juni. Daarenboven is het een echte bijenplant.

Raoullia australis, ook wel zilverkussen genoemd, is een zilverkleurige, op mos lijkende plant. Met zijn 1 centimeter hoogte is hij de perfecte voegplant. Deze van oorsprong Nieuw-Zeelandse plant houdt echter niet van een te kalkrijke bodem en mag niet te nat staan in de winter. Dit vormt dus soms wel een uitdaging. Hij is winterhard tot -15°C  en bloeit in juni en juli met mooie maar zeer kleine gele bloemetjes. 

Sagina subulata of priemvetmuur is een inheems plantje dat houdt van een kalkarm vochtig plekje. Een plekje in de halfschaduw is dus meestal iets beter dan in de volle zon. Wil je echter van zijn mooie witte bloemetjes kunnen genieten, dan zijn wat zonuren wel aangewezen. Zijn bloemen verschijnen in mei tot juli en steken iets boven de blaadjes uit. Sagina lijkt soms wat op mos, maar is een echte vaste plant.

Voor de schaduw en halfschaduw is er dan weer een tredplantje dat wat op een miniatuurvarentje lijkt: Leptinella squalida of koperknoopje. Hij groeit als een zode en kan behoorlijk wat betreding verdragen, zo sterk zelfs dat hij als vervanger voor gazon kan worden gebruikt indien de betreding niet te extreem is. Geen sport of speelgazon, dus. Hij is het hele jaar groen, behalve in de winter, wanneer hij wat meer naar bronskleur gaat. Er zijn ook cultivars op de markt die het hele jaar door een donkere bladkleur hebben. Hij bloeit met kleine gele bloemetjes in mei-juni. Tussen voegen zet je hem wel beter in de schaduw dan in de zon; anders droogt hij in de zomer te veel uit.